Wieszasz karmniki, by jesienią i zimą ptaki nie były głodne? A co powiesz, by pójść o krok dalej i zbudować… hotel dla pszczół? Taki domek zapewnia owadom miejsce do zimowania i rozmnażania, chroni je przed niesprzyjającymi warunkami atmosferycznymi i pozwala przygotować się na kolejny sezon zapylania roślin. Pszczelich hoteli przybywa z roku na rok. Na masową skalę zaczęły pojawiać się od ok. 2010 r., a w Warszawie pierwszy z nich powstał w roku 2013. Ekolodzy z Greenpeace postawili sobie za cel wybudowanie co najmniej stu takich obiektów w siedemnastu polskich miastach. Jak jednak podkreślają, hoteli dla pszczół nigdy dość, dlatego nie tylko sami podejmują kolejne działania w tym kierunku, lecz także zachęcają do współpracy innych. Po co budować hotele dla pszczół? Budowanie hoteli dla pszczół, które przez tysiące lat świetnie przystosowywały się do warunków otoczenia, może wydawać się niepotrzebne. Wszak owady, w szczególności dzikie, żyjące poza zorganizowanymi pasieczyskami, jakoś sobie poradzą i zawsze znajdą przyjazną dziuplę na założenie gniazda. Problem w tym, że z biegiem lat ludzie coraz bardziej ingerują w środowisko naturalne, znacznie ograniczając owadom – i nie tylko im – optymalne warunki do bytowania. Najtrudniej owadom żyje się na terenach zurbanizowanych. Służby miejskie dbają o zieleń: nisko przystrzygają trawniki, usuwają zeschnięte liście, wycinają drzewa. Tymczasem to, co dla nas przekłada się na ładniejszy, bardziej estetyczny wygląd otoczenia, dla owadów oznacza niszczenie ich naturalnych siedlisk. Przesadnie dbając o zieleń, powodujemy, że pszczoły tracą także dostęp do nektaru kwiatów i roślinnych zielnych – ich głównego pożywienia. Skutkiem tego jest zmniejszanie się populacji pszczół. W Chinach, gdzie nie stworzono planów zapobiegania...

Gdyby sprawa wyglądała tak, że szuka się najlepszej miejscowości na założone pasieki chcąc się tam osiedlić, można byłoby wybrać miejsce na pasiekę odpowiadające wszystkim wymaganiom, a dopiero później stawiać dom mieszkalny przy pasiece. Oczywiście jednak zwykle jest inaczej: pasiekę umieszcza się w pobliżu domu mieszkalnego, aby łatwiej było doglądać pszczoły. Należy przy tym dbać, aby pszczoły miały zapewniony spokój, a z drugiej strony – aby nie dokuczały zarówno ludziom, jak i zwierzętom domowym. Pasieka musi więc być nieco oddalona od podwórza gospodarskiego, aby pszczoły nie były niepokojone (zwłaszcza w zimie i późną jesienią) hałasem, jaki może powodować młócka, rąbanie drzewa, a także bieganie koni, krów i świń po zamarzniętej ziemi. W lecie pszczoły mogą napastować zwierzęta gospodarskie, zwłaszcza konie, których pot szczególnie je drażni. Pasieka powinna być też oddalona od miejsca, gdzie przebywają małe dzieci. Trudności nasuwają się zwłaszcza wtedy, gdy pasieka musi być umieszczona w bardziej zaludnionej miejscowości lub w pobliżu drogi publicznej. Należy bowiem liczyć się z tym, że przejezdni czy sąsiedzi mogą zgłaszać pretensje o pożądlenie ludzi czy zwierząt. Wszystko to trzeba wziąć pod uwagę zarówno przy wyborze miejsca na założenie pasieki jak i później, przy rozmieszczaniu uli tak, aby wyloty ich były odpowiednio skierowane. Pasieczysko powinno być osłonięte od silnych wiatrów, zwłaszcza od strony północnej i wschodniej. Nie może też być ono położone nisko nie może być zbyt wilgotne. Ustawianie pasieki w pobliżu większego zbiornika wodnego jest niewskazane, zwłaszcza gdy za nim mogą mieć pszczoły pożytek, ponieważ wówczas wiele pszczół strąconych przez wiatr będzie ginęło w wodzie. Nie należy też umieszczać pasieki w pobliżu wytwórni...

Sposoby przygotowania posiłku dla całej rodziny Przepisy na zupy z dodatkiem miodu. Zupa krem Składniki: 20 dag zielonego, łuskanego grochu 2 pomidory 2 kromki pieczywa tostowego 3 szklanki rosołu (instant) 1 pojemnik- 20 dag śmietany kremówki 2 ząbki czosnku 2-3 łyżki tartego zółtego sera 1 łyżka masła lub margaryny 2 łyżeczki miodu pieprz cayenne 2 gałązki natki pietruszki Przygotowanie: Wrzucić do garnka groch i obrany, pokrojony na połówki czosnek. Zalać trzema szklankami rosołu. Przykryć, gotować na małym ogniu około godziny, aż groch całkowicie się rozgotuje. Umyć pomidory i zdjąć skórkę. W tym celu nacisnąć ją poprzecznie, umieścić pomidory na sitku, a następnie przelać wrzątkiem. Pokroić pomidory w kostkę. Odciąć skórę z tostów. Pokroić pieczywo w kostkę i podsmażyć na rozgrzanym tłuszczu. Dodać do grochu utarty żółty ser i śmietanę, wszystko zmiksować. Lekko podgrzać zupę, doprawić do smaku miodem oraz pieprzem cayenne. Opłukać i osuszyć natkę pietruszki, oderwać listki od łodyżek. Rozlać zupę do talerzy, posypać grzankami kawałkami pomidora. Udekorować natką. Krupnik po niemiecku dobry Składniki: 3 szklanki bulionu drobiowego 15 dag suszonych śliwek bez pestek 2 szklanki wody 10 dag kaszy perłowej po 2 łyżki masła i miodu sól Przygotowanie: Umyte śliwki zalać przegotowaną letnią wodą i zostawić na całą noc. Następnego dnia śliwki ugotować, przy czym połowę zmiksować i przetrzeć przez sito, a resztę pokroić w cienkie paseczki. Umytą kaszę zalać wywarem drobiowym i gotować 20 minut, po czym dodać przetarte śliwki, wywar ze śliwek i pokrojone śliwki. Doprawić miodem i solą, wymieszać i gotować kolejne 30 minut. Na koniec zestawić zupę z ognia, dodać masło i wymieszać. Zupa owocowa Składniki: 2 szklanki jagód lub przecieru truskawkowego 4 szklanki mleka 4 łyżki gęstej śmietany 1-2 łyżki...

Każda rodzina dostaje 2-3 takie plastry. Przynajmniej po 1 plastrze z pierzgą pozostawiam na rodzinę w celu ewentualnego uzupełnienie zapasów pierzgi na przedwiośniu. Staram się też o wydłużenie okresu, gdy rodzina nie wychowuje czerwiu a tym samym stwarzam niekorzystne warunki dla rozwoju warrozy. Uważam, że zwalczając warrozę powinniśmy korzystać z zabiegów higieniczno-hodowlanych i stosując olejki eteryczne oraz kwasy organiczne. Zdaję sobie sprawę, że są to metody dość pracochłonne, ale dzięki temu unikam skażenia produktów pasiecznych, które „nie tylko żywią ale i leczą”. W niewielkich pasiekach prowadzonych przez hobbystów i amatorów możliwości czasowe przeprowadzania tych zabiegów są realne. Zabiegi biotechniczne - usuwanie zasklepionego czerwiu trutowego z ramek pracy pozwala wyeliminować bardzo dużą ilość pasożytów Varroza destructor. Pasożyty te wykazują duże powinowactwo do czerwiu trutowego i bardzo chętnie wnikają do zaczerwionych komórek trutowych tuż przed ich zasklepieniem. Wycinanie zasklepionego czerwiu trutowego, już od wiosny pozwala na powstrzymanie szybkiego narastania populacji pasożytów poprzez usuwanie ich dużej ilości z ula. Stosowane olejki eteryczne zwalczają nie tylko warrozę. Ja stosuje i olejki eteryczne od kiedy zajmuje się pszczółkami. Warto się zastanowić nad pszczelarstwem i zastosowaniu naturalnego leczenia bądź zapobiegania chorobom pszczelim wszak produkty pszczele to nasza domowa naturalna apteka a pozostałości po lekach i chemii stosowanej przy leczeniu pszczół i dezynfekcji uli narzędzi itp. odbija się nie tylko na pszczołach jak i także na nas spożywających produkty którymi nas pszczółki obdarowują. Kwasy organiczne, jakie stosuję - mlekowy czy szczawiowy są naturalnymi składnikami pierzgi lub miodu. Dodatkową ich zaletą jest fakt, że nie powodują...

Miód pszczeli Surowce, z których powstaje miód Miód pszczeli określa Polska Norma jako produkt spożywczy wytworzony przez pszczoły z nektaru roślin lub spadzi. Prawo precyzuje zatem zupełnie wyraźnie, że za miód naturalny można uznać tylko wyprodukowany z nektaru kwiatowego lub ze spadzi albo z obu tych surowców. Nektar Podstawowym surowcem, z którego powstaje miód, jest słodka, wonna substancja zwana nektarem wytwarzana przez kwiaty, zwabiająca owady-zapylacze. Nektar wydzielany jest przez specjalne gruczoły zwane nektarnikami. Najczęściej występują nektarniki kwiatowe. U niektórych gatunków roślin (gryka, lipa, klon, ruta) są one całkowicie otwarte i narażone na bezpośrednie działanie czynników atmosferycznych (deszcz i wiatr). Inne rośliny mają nektarniki częściowo zabezpieczone, przykryte łuskami (ogórecznik) albo włoskami (wierzby) lub ukryte w głębi kwiatu (nostrzyk, esparceta, robinia akacjowa). Szczególnie trudno dostępny dla pszczół jest nektar koniczyny czerwonej, której nektarniki umieszczone są głęboko w rurce kwiatowej. Prócz kwiatowych spotykamy w przyrodzie nektarniki poza-kwiatowe, występujące na różnych częściach roślin, jak np. u rącznika (Ricinus communia), albo na ogonkach liściowych (czereśnia, brzoskwinia) czy przylistkach (wyka, bób) lub na listkach okrywy (chaber). Głównym składnikiem nektaru są węglowodany (cukrowce): cukry proste (glukoza i fruktoza) oraz dwucukier sacharoza. Ostatnie badanie stwierdziły poza tym obecność innych cukrów złożonych – kilkucukrowców, a także związku białkowych, aminokwasów, kwasów organicznych (m. in. kwasu askorbinowego) oraz związków fosforowych. Aromat miodu, charakterystyczny dla różnych jego gatunków, zależy przede wszystkim od lotnych substancji zapachowych zawartych...

Miodownik Miodownik to klasyka wypieków. I tak jak z wieloma przepisami tradycyjnymi każdy ma swój sposób przygotowania. W moim przepisie kilka warstw ciasta miodowego przekładane jest masą z kaszy manny oraz ulubionymi powidłami. Najlepiej sprawdzą się powidła śliwkowe lub brzoskwiniowe. Ciasto można zrobić z wyprzedzeniem, nawet tydzień wcześniej, bo z każdym dniem zyskuje na smaku. Składniki Ciasto: 700 g mąki 100 g miodu 150 g cukru pudru 2 żółtka + 1 całe jajko 200 g masła. 1 łyżeczka sody oczyszczonej 1/2 łyżeczki proszku do pieczenia 200 ml śmietany 18% Masa: 500 ml mleka 4 łyżki kaszy manny 100 g masła 2 łyżki cukru pudru 1 opakowanie cukru wanilinowego Dodatkowo: 100 g orzechów włoskich 2 łyżki miodu 150 g masła powidła śliwkowe lub brzoskwiniowe do przekładania blatów Przygotowanie 1. Do miski wsyp mąkę, dodaj cukier puder oraz sodę oczyszczoną, proszek do pieczenia i pokrojone w kosteczkę zimne masło. Składniki posiekaj nożem aż powstanie drobna kruszonka. 2. Dodaj miód, żółtka i jajko oraz śmietanę, następnie połącz składniki w gładkie oraz jednolite ciasto. 3. Formę o wymiarach 39cm x 26cm wyłóż papierem do pieczenia. Ciasto podziel na 4 równe części. Każdą z części rozwałkuj na grubość około 0,5 cm, wyłóż do blaszki i wyrównaj (jeśli posiadasz tylko jedną blaszkę, blaty możesz piec jeden po drugim) 4. Ciasto piecz w piekarniku nagrzanym do 180 stopni C przez około 8-10 minut. Gotowe ciasto wyjmij z piekarnika i pozostaw do przestudzenia. 5. Przygotuj masę – mleko zagotuj z cukrem i cukrem waniliowym oraz masłem. Odstaw i wsyp kaszę mannę, energicznie mieszając. Jeszcze chwilę całość gotuj, do osiągnięcia masy o konsystencji budyniu. Odstaw i poczekaj aż lekko przestygnie. 6. Pierwszy placek ciasta ułóż w formie wyłożonej papierem do pieczenia. Na nim rozsmaruj połowę...

Przebieg dojrzewanie miodu Pszczoła pobiera nektar lub spadź języczkiem, następnie wsysa go częściami gębowymi złożonym w kształcie trąbki do wola miodowego, które dzięki swej rozciągliwości może pomieścić do 57 mm3 płynu. Jednorazowa pszczoła przynosi zwykle do ula 15-40 mg nektaru, zależnie od odległości, źródła pożytku. Pszczoły zbierające nektar dodają do niego nieco wydzieliny swoich gruczołów ślinowych. Następnie przenoszą go do ula i tu oddają młodszym towarzyszkom nielotnym robotnicom, zatrudnionym wyłącznie w gnieździe. Te po otrzymaniu nektaru wchłaniają go do wola miodowego, którego całą zawartość wyciskają następnie na języczek. Czynność tę powtarzają kilka razy. Wymieszany ze śliną nektar wyrzucają do którejś z komórek plastra, gdzie zostaje on częściowo odparowany i w miarę utraty wody przenoszony do wyżej położonych komórek. Intensywność wyparowywania wody z nektaru zostaje zwiększona dzięki temu, że część robotnic nieustannie wachluje skrzydłami, co powoduje stałą wymianę powietrza w ulu. Znaczna różnica między temperaturą na zewnątrz ula (15-20 C) a temperaturą jego wnętrza (34-36 C) oraz mała wilgotność powietrza na zewnątrz również sprzyjają szybkiemu odparowywaniu wody z nektaru. Tak przenoszony i zagęszczany nektar, zebrany w ciągu dnia, zwykle już pod wieczór zawiera około 30% wody; gdy pogoda jest ładna i ruch powietrza w ulu ciągły, utrata wody w nektarze może wynosić około 4% na dobę. Tak więc zmniejszenie się zawartość wody w miodzie do 18% następuje nieraz po 3-4 dniach. Nie znaczy to jednak, że dojrzałość miodu polega tylko na zagęszczeniu zebranej z kwiatów słodkiej cieczy. W nektarze pobranym, a następnie przenoszonym przez pszczoły z komórki do komórki, zachodzą zmiany chemiczne. W rzadkim nektarze znajduje się dużo sacharozy a mało cukrów...

Dzisiaj chciałem trochę opisać sama warroze. Jest to pasożytnicza choroba pszczół. To roztocze ma dość duże wymiary.. Ma czerwono brunatne zabarwienie. Samica jest znacznie większa od samca. Samiec ma szaro-białe zabarwienie i kulisty kształt ciała. Samce warrozy spotyka się tylko na zasklepionym czerwiu lub krótko po wygryzaniu pszczoły. Na dorosłych pszczołach znajdują się tylko samice. Narządy gębowe tego pasożyta maja typ kłująco-ssące. Tą gęba pobiera krew pszczoły. Ta krew to wyłączny pokarm warrozy. Cały cykl rozwojowy odbywa się na zasklepionym czerwiu pszczelim jak i trutowym. Tam składa kilka jaja. Pierwsze jajo jest niezapłodnione i z niego powstaje samiec. Z kolejnych złożonych jaja powstają osobniki żeńskie. Samiec po kopulacji ginie. Warroza jest bardzo wytrzymała na brak pożywienia. Może ona przetrwać nawet 9 dni. Na plastrach ze zmarłym czerwiem przeżywa do 30 dni. Gdy w rodzinie pszczeli pojawi się ta choroba to wtedy zaobserwowano że: są upadki w czasie zimy, zwiększony jest osyp zimowy, słaby rozwój wiosenny, niska wydajność miodowa,nagłe słabniecie rodzin oraz deformacja skrzydełek. Ta ostatnia jest widoczna gołym okiem. Roztocze, które znajduje się na pszczołach bardzo utrudnia poruszanie. Pszczoły latają wtedy bardzo leniwie a praca całej rodziny pszczelej jest mało wydajna. Rozwój roztocza powoduje zaburzenia w metamorfozie. Pszczoły są skrócone, maja niedorozwój odwłoka lub odnóży, aparatu gębowego lub skrzydełek. Jeżeli liczebność pasożyta w rodzinie pszczelej przekroczy ok. 1500 sztuk wtedy rozpoczynają się problemy zdrowotne. Może dojść wtedy do zagłady całej rodziny. Jak się dokładnie poobserwuje pszczoły to można stwierdzić obecność samic pasożyta. Inny sposób diagnozowania warrozy jest obserwowanie komórek z czerwiem. W przypadku warrozy jest to bardzo dobrze widoczne na wydobytych z...